Voorjaar 1933. De nazi’s zijn aan de macht in Duitsland en veranderen het land in hoog tempo in een dictatuur. De oppositie wordt monddood gemaakt, opgesloten of vlucht naar het buitenland. De jonge schrijver Klaus Mann, fel criticus van Hitler, gaat in vrijwillige ballingschap in Parijs en Amsterdam. Daar begint hij het antifascistische tijdschrift Die Sammlung. Maar… is zijn strijd tegen de nazi’s wel de enige reden dat Klaus zo fanatiek probeert van dit tijdschrift een succes te maken? Wil hij de held van Duitsland worden of is er iets anders aan de hand?

(ook dit tweede boek over Klaus Mann is voor bijna-volwassen en volwassen lezers)

‘Iemand zoals jij, Klaus, zal nooit in de schaduw van een ander staan.’ Klaus Mann, negentien jaar oud, denkt daar zelf behoorlijk anders over. Dat zijn prille schrijverschap voorlopig in de schaduw staat van zijn beroemde vader Thomas Mann, is tot daaraan toe. Maar waarom wijst Thomas hem als zoon, als mens af? Wat doet Klaus verkeerd? Een gesprek met zijn vader durft hij niet aan. Hij besluit hem een brief te schrijven, een openhartige, confronterende brief. De brief groeit uit tot een aangrijpende roman over een welgestelde familie van schrijvers en toneelspelers in het onrustige München aan het begin van de twintigste eeuw. Maar wie staat er nu eigenlijk in de schaduw van wie?

(voor bijna-volwassen en volwassen lezers) 

Voorjaar 1978. Voor de laatste maal bezoekt de schrijver Quentin Bell Charleston, het boerenhuis op het Engelse platteland waar hij vijftig jaar geleden is opgegroeid. Ooit was Charleston ‘een schilderij om in  te wonen’, vol kunstenaars, vrijdenkers en kinderen, met hun werk, hun avonturen, hun wonderlijke liefdes. Nu is het een huis in verval met nog maar één bewoner: de stokoude schilder Duncan Grant. Maar ook Duncan zal vertrekken en dan is er niemand meer, dan zijn er alleen nog de verhalen, de herinneringen. Quentin besluit die verhalen op te schrijven, opdat nooit vergeten zal worden wie zij waren, de eigenzinnige bewoners van dat paradijs op aarde…

(voor bijna-volwassen en volwassen lezers)

Voorjaar 1941. Virginia Woolf, tante van de jonge schrijver Quentin Bell en zijn zestienjarige zus Angelica, verdwijnt spoorloos. Bij een rivier wordt alleen haar wandelstok teruggevonden.
Wat staat er in de brief die ze heeft achtergelaten? Quentin en Angelica kunnen nauwelijks geloven dat ze zelfmoord heeft gepleegd, de vrolijke, geweldige Virginia. Wanhopig gaan ze naar haar op zoek.
Maar waarom krijgen ze geen antwoord op hun vragen? Vanessa, hun moeder, weet duidelijk meer, maar zwijgt, ‘omdat ze dat aan Virginia heeft beloofd’. Wat is er tussen die twee gebeurd waar Quentin en Angelica niets over mogen weten?
Ze besluiten hun herinneringen op te schrijven, in de hoop op die manier achter de waarheid te komen. Gaandeweg ontvouwt zich een verhaal dat niet alleen over Virginia en Vanessa gaat, maar vooral ook over Angelica zelf. Een verhaal dat veel ingewikkelder en aangrijpender blijkt te zijn dan Quentin ooit had vermoed…

(voor bijna-volwassen en volwassen lezers)

In de zomer van 1937 meldt Julian Bell, 21 jaar oud, zich aan bij de Internationale Brigades, om te gaan meevechten in de Spaanse Burgeroorlog. Julian is communist. Zijn jongere broer Quentin wil schrijver worden en heeft de beste leermeesteres die hij zich kan voorstellen: zijn tante, de schrijfster Virginia Woolf.
In Soldaten huilen niet vertelt Quentin over de twaalf jaren die aan Julians vertrek voorafgaan. Hij vertelt over Charleston, het fantastische huis op het Engelse platteland waar ze in 1925 zijn gaan wonen, en over de kleurrijke bewoners en bezoekers van dat huis.
Het is een rijke, inspirerende wereld van schrijvers en schilders waar de kinderen in opgroeien – allemaal mensen die hun geheel eigen weg gaan, zonder zich iets aan te trekken van hoe het zogenaamd hoort of wat de buitenwereld vindt.
Maar dan ineens is er de leugen die aan het licht komt, die ene onwaarheid van lang geleden – een leugen die enorme gevolgen zal hebben…

Soldaten huilen niet is een op feiten en bestaande personen gebaseerde roman. Quentin, Julian en hun jongere zusje Angelica waren de kinderen van de schilderes Vanessa Bell. Vanessa en haar zus Virginia Woolf waren centrale figuren in wat wel de Bloomsbury Groep wordt genoemd, een bonte verzameling van voornamelijk kunstenaars die woonden en werkten in Engeland in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw.

(voor bijna-volwassen en volwassen lezers)